O TEATRO GALEGO

O teatro galego
O teatro na Idade Media
Ós inicios da literatura galega non se coñecia o teatro como tal senon que había textos tearais de caracter popular , como as representacións de carácter relixioso , que tiñan lugar en igrexas ou santuarios , como por exemplo a Virxe da Franqueira . Tamén había representacións de carácter satírico , fundamentalmente asociadas ao Entroido que ainda seseguen facendo hoxe en día e é a época na que se representan entremeses ou comedias en moitos lugares . Algúns exemplos son: o testamento do burro , en Laza; a queima e a lectura do testamento do Meco; a representación da voda da Pita, no barrio ourensán das Eiroás, etc. Ademais, os mesmos ritos do Entroido, os vestidos , as máscaras e as comparsas teñen moito de teatro , de representaciónsparodística .
O teatro nos séculos escuros
Dende comezos do século XV , a literatura en galego entrará nunha época de estancamento na que prácticamente non hai creación literaria. A única producción dramática foi a de 1671 de Gabriel Feijoo de Araújo titulada Entremés famoso sobre a pesca no río Miño, obra dramática en verso na que se escenifican peleas entre labradores galegos e portugueses pordereitos de pesca no Miño.
O teatro galego no Prerrexurdimento
Nesta época a literatura será mais máis utiliritaria e instrumental que literaria.
En 1812,  Antonio Benito Fandiño, durante unha das súas varias estadías no presidio, escribiu a obra teatral A Casamenteira.
Continuando co xénero dramático, sabemos que serían desta época as dúas pezas de Galo Salinas na súa Memoria acerca de la DramáticaGallega (1896), das cales unha leva por título O Pleito do Gallego. A outra, carente de titulación, constitúe unha sátira contra os liberais de 1812, e estaría ambientada en Tui. Igualmente, Leandro Carré Alvarellos deu nome de dúas pezas máis: Conversa entre os Arrieiros Cosme da Grouxa, Marcos Rielo e Roque de Arán e mais O Litigante Labrador, de Ramón Varela.

O teatro galego no Rexurdimentos.XIX e Intersecular (ocaso do século XIX e os albores do XX)
Francisco María de la Iglesia foi  o primeiro que creu necesaria a creación dun teatro galego non popular, que combatise a imaxe negativa do galego e dos galegos que ofrecían as obras bilingües e en lingua española e finalmente inicióu el só o teatro galego de corte non popular.
No teatro desta época ,as características serán oidealismo ; teatro rural , as obras que aparezan baixo o lema de , , , , …; a brevidade, xerálmente só terán un único acto.
O primeiro texto teatral deste século é A casamenteira ,de Antonio Benito Fandiño, escrito en 1812, publicado póstumamente en 1849.
As obras desta época poden clasificarse en dúas modalidades:
Por un lado o teatro histórico, cuxas o reconstrúen episodios históricos eintroducen elementos folclóricos e lendarios.
Neste grupo incúense pezas como Mari Castaña (1884, inédita) , de Emilio Álvarez Giménez ; Pedro Madruga (1897), de Xoán Cuveiro Piñol , na que o conde Pedro Madruga aparece como un heroe que loita pola independencia de Galicia.
Por outro lado estará o teatro costumista , no que as obras tratan temas costumistas cunha intención crítica ou moralizadora.Neste grupo inclúense A fonte do xuramento (1882), de Francisco María de la Iglesia, tamén coñecida como por ser a primeira obra representada. O drama trata do castigo que recibe un forasteiro seductor a mans dos mozos da vila.ç
A Manuel Lugrís freire debémoslle o primeiro drama galego que se escribiu en prosa: A ponte (1903).
En 1903, Galo Salinas , autor de obras como A torre de Peito Burdelo(1880) e ¡Filla! (1892), funfou a Escola Rexional de Declamación , que pretendía consolidar a literatura dramática.

Teatro do século XX
Teatro das Irmandades , Vangardas e Grupo Nós
Coas IRMANDADES DA FALA o teatro convertese nunha arma política, reivindicativa. Diversifícase a oferta teatral: teatro histórico, social (denuncia da emigración e caciquismo), señorial (de pazo), cómico, infantil...