composición de platón

É aquí onde se reflexa a aparición no siglo VIII a.C dunha comunidade de xente que habitaba un territorio de extensión non moi longa constituído por unha cidade, aldeas, granxas e demais. Era independente politicamente e estaba sometida a unhas leis e posuía unha determinada forma de goberno. Esta comunidade é a chamada polis. Nelas levantáronse dous espazos; unha acrópolis, que é unha zonafortificada, e unha ágora, que é un lugar dedicado á vida civil, institucional e económica. En canto á forma de goberno, a monarquía foi substituída en moitas polis por unhas familias nobres e ricas chamadas os aristoi. O seu principal instrumento era o Consello, formado polos que gobernaban, os aristócratas. O resto dos cidadás formaban parte da Asamblea, que se reunían para aprobar o que propoñía ogoberno. A este sistema chámaselle oligarquía. En Atenas, este sistema evolucionou ata un sistema democrático onde o poder residía nos cidadáns e non no Consello, pero a palabra cidadán non significa o mesmo que na actualidade. Un cidadán, nesa época, era considerado calquera home que non fose estranxeiro e tivese certo estatus. Polo tanto, as mulleres, estranxeiros e escravos non eran consideradoscidadáns.
Deste sistema político ocupáronse os sofistas e Sócrates. Os sofistas eran estranxeiros en Atenas, moi cultos e coñecedores. Polo feito de ser estranxeiros non puideron intervir na política da cidade, pero eles formaban á maioría dos políticos de Atenas. Facíano a cambio dun soldo e crían que a Areté (as virtudes cidadás) podía ser ensinada, polo que calquera podía participar napolítica. A idea fundamental dos sofistas é a distinción de Physis e Nomos. Eles entenden por Physis todo aquilo que é así por natureza, é dicir, as leis naturais. O Nomos é todo aquilo que é froito dunha decisión humana.
Sócrates, en cambio, era ateniense e non cobraba polos seus servizos nin tampouco escribiu nada. Foi contemporáneo dos sofista e hai algúns que o considera un deles, pero iso non éposible debido as súas grandes diferenzas de pensamento. Para Sócrates o Areté non se pode ensinar, pois é algo que xa temos dentro e que o hai que sacar á luz. Para facer isto, emprega un método de preguntas e respostas que consta de dúas partes: a ironía e a maiéutica.
Respecto ao autor deste texto, Platón é un filósofo grego que naceu en Atenas no 427 a.C. A súa familia pertencía áaristocracia. Logo da morte de seu pai, Platón recibiu a educación necesaria para dedicarse á vida política, que é o que lle correspondía a alguén da súa posición. Platón é discípulo de Sócrates, e defendíu as súas ideas e as desenvolveu a través das súas obras escritas en forma de diálogo.
É considerado un dos filósofos máis importantes que fixo posible a orixe da filosofía. Polo tanto, pódese dicir queantes de Platón non houbo propiamente filosofía, senón a prehistoria da filosofía, que a coñecemos mellor como filosofía presocrática.
O fragmento pertence ao libro da República, escrito por Platón no Período de madureza (385-370). A creación dun Estado perfecto é o que mantén inquietos aos dous personaxes deste texto. Para elo, habería que eliminar as clases sociais, xa que unha persoa pobre émoi diferente a unha persoa rica, non só no tema do diñeiro, se non tamén no da educación, xa que o pobre non a recibirá da mesma maneira ca un rico. Pero non chega con só paliar as diferenzas de clases, xa que tamén hai que paliar a das almas.
Para que todas as persoas sexan iguas en canto a alma, esta debe de estar estruturada en tres funcións, que serían a racional, a moderada e a apetitiva.Cada unha delas posúe unha excelencia propia, polo que lle correspondería á racional a sabedoría, á irascible a valentía, e a apetitiva a moderación.
Saíndonos un pouco do que é o texto, o que faremos é describir un mito que emprega Platón para falar do que acabamos de dicir. O mito chámase “mito do carro alado”, e nel cóntase que a alma está composta por unha Auriga que conduce un carro...