George p. landow

George P. Landow
Hypertext 2.0: The Convergence of Contemporary Critical
Theory and Technology
Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1997

Tendo en conta o avance tecnolóxico nosúltimos anos, o autor decidiu revisar a versión do 1992, conservando ademais, o subtitulo e parte da estrutura.

Na primeira parte Landow analiza os diferentes nexos entre o hipertexto (hipertexto connexos) e os seus usuarios. Ademais, fala da posibilidade dun hipertexto sen nexos, onde o lector vese obrigado a tomar decisións sen poder elixir sobre o xa feito.

O hipertexto como ferramentaacadémica:

1. As edicións especializadas non teñen límite de espazo.
2. A edición hipertextual é moi flexible, permitindo unha fluidez e dispersión nos medios impresos, coa posibilidade de crear variosniveis de lectura de textos e de notas, segundo as necesidades do usuario.

O lector de hipertexto ou usuario sente desorientado, debido a un deseño pouco claro e á escritura confusa da obra. Por iso,propón o desarrollo dunha estilística do hipertexto.

A lectura do hipertexto é lineal e os textos lineais contan con medios sintácticos para anunciar cambios de dirección do discurso. Estes mediosorientativos poden incluírse no hipertexto, cuxo éxito estará ligado á calidade do seu deseño técnico e gráfico.

Os sistemas informáticos analizados por Landow foron: Intermedia, Storyspace,Microcosm e MAPA. O catro parámetros ofrecidos polos sistemas aos seus usuarios son:

1. orientación
2. navegación
3. información de entrada
4. información de saída

Ao longo da súa obra, Landowchega a tocar un argumento moi delicado, a relación do hipertexto con antecedentes das vangardas artísticas. Xustifica esa teoría dicindo que o hipertexto incorpora material doutros autores creando unnovo contexto cuxas relacións han de ser
descubertas e exploradas polos lectores dun modo até agora imposible (hipertexto como collage). Segundo o autor, non toda a ficción dixital é hipertextual,...