La Leche

ΤΑ ΦΙΛΟΞΕΝΑ ΚΑΙ ΖΕΣΤΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Σκαρφαλωμένα
δεσπόζοντας

σε

πάνω

περίοπτα
από

διάσελα,

αλπικά

λιβάδια,

περιτριγυρισμένα από δάση ή από γυμνές
κορυφές,

τα

πολυάριθμα

καταφύγια

της

Ελλάδας παραμένουν ακόμα σχετικά άγνωστα
στο ευρύ κοινό. Ωστόσο, ένα ζεστό ρόφημα
μπροστά στο τζάκι σε κάποιο αγριωπό βουνό πνιγμένο στο χιόνι, ή η
απόλαυση ενόςιδιαίτερου τοπίου, είναι πολυτέλειες πολύ πιο προσιτές και
εύκολες απ’ ότι φαίνεται.
Η απόλαυση ενός φιλόξενου χώρου μετά από
μία κοπιαστική πορεία, η ατμόσφαιρα της
ασφάλειας
διαδρομή,
περισσότερα

μετά

από

είναι
βέβαια

μια

εκτεθειμένη

ανυπέρβλητη.
καταφύγια

Στα
υπάρχει

αρκετά καλός δρόμος που οδηγεί προς αυτά,
ανοικτός τις περισσότερες εποχές του χρόνου.
Ηδιαχείριση

και

η

λειτουργία

των

ορειβατικών καταφυγίων έχει καθοριστεί από
την Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας και
Αναρρίχησης. Οι ορειβατικοί σύλλογοι κάθε
περιοχής

διαθέτουν

ένα

ή

περισσότερα

καταφύγια στον ορεινό χώρο κοντά στην
έδρα

τους

και

έχουν

τον

έλεγχο

της

λειτουργίας τους. Συνήθως, μια ομάδα που
θέλει να επισκεφθεί και να διανυκτερεύσει σεένα

βουνό

συνεννοήσεως

μιας
με

τον

περιοχής,
τοπικό

κατόπιν
ορειβατικό

σύλλογο, προμηθεύεται τα κλειδιά του καταφυγίου ή κανονίζει μια
ημερομηνία κατά την οποία το καταφύγιο θα είναι ανοικτό γι’ αυτούς από
κάποιον υπεύθυνο του συλλόγου.

Γενικότερα, κατά την επίσκεψή μας σε κάποιο
βουνό, το να έχουμε μαζί ένα τηλέφωνο
κάποιων υπευθύνων των τοπικών ορειβατικών
συλλόγωνείναι

πάντα

χρήσιμο

αν

όχι

απαραίτητο.

Τα καταφύγια στα πιο πολυσύχναστα βουνά
είναι συχνά ανοιχτά τα Σαββατοκύριακα και
μπορεί μια ομάδα πεζοπόρων να ξεκουραστεί
για

λίγες

ώρες

παραδοσιακά

μια

εκεί
ζεστή

και

να

απολαύσει

σούπα

ή

κάποιο

ρόφημα. Τα περισσότερα καταφύγια έχουν
έναν εξώστη ή βεράντα που όταν είναι ηλιόλουστη αποτελεί ιδανικόχώρο
«αράγματος» αλλά και ηλιοθεραπείας.
Τελευταία

η

ορειβατική

Ομοσπονδία

παραχώρησε κάποια καταφύγια σε ιδιώτες. Αν
και

οι

περισσότεροι

αντέδρασαν

ορειβατικοί

αρνητικά

ιδιωτικοποίηση,

τα

ανακαινίστηκαν

και

γι’

σύλλογοι

αυτή

καταφύγια
συνεχίζουν

την
αυτά
να

λειτουργούν ως μικροί ξενώνες και εστιατόρια.
Τα μεγάλα βουνά της Ελλάδαςέχουν περισσότερα
από ένα καταφύγια σε διάφορες τοποθεσίες. Στον
Όλυμπο τα καταφύγια είναι πέντε, από τα οποία
τα δύο είναι ιδιωτικά. Στην κλασσική ανάβαση από
το Λιτόχωρο, συναντάμε το γνωστό καταφύγιο
του Ζολώτα, μεγάλο και απλόχωρο, ανοικτό μόνο από τον Μάιο ως τον
Οκτώβριο. Στο οροπέδιο των Μουσών, το μαγευτικό οροπέδιο στα 2.700μ,
υπάρχουν δύο καταφύγια, με τρομερή θέα προς το Στεφάνι, τηνκορυφή
του Ολύμπου, με τον ανυπέρβλητο θρόνο του Δία. Αγναντεύοντας τις
κορυφές και τα περίφημα «καζάνια», την λάκα από την οποία αναδύονται
τα σύννεφα σαν να «βράζουν», πραγματικά νιώθει κανείς ότι βρίσκεται
στην κατοικία των θεών.

Το ένα από τα δύο καταφύγια των Μουσών,
διαθέτει και χώρο που δεν κλείνει ποτέ,
χειμώνα

και

καταφύγιο

καλοκαίρι,

ανάγκης,

για

το
τολεγόμενο
ενδεχόμενο

«κλεισίματος» από κακοκαιρία. Το καταφύγιο
ανάγκης διαθέτει κουβέρτες, ξύλα, τζάκι και
έχει αποδειχθεί σωτήριο σε περιπτώσεις που το βουνό δικαιώνει τον τίτλο
του ως τόπος του Δία που εξαπολύει κεραυνούς.
Στη Στερεά Ελλάδα τα καταφύγια της Οίτης,
των Βαρδουσίων, της Γκιώνας και των άλλων
μεγάλων βουνών ανήκουν σε ορειβατικούς
συλλόγους, ενώ τα καταφύγια της Γραμμένης
Οξυάς,του Παρνασσού και του Βελουχιού
είναι ιδιωτικά. Το πυκνό ελατοδάσος της Οίτης
με το μικρό καταφύγιο σε ένα υπέροχο ξέφωτο με θέα είναι σίγουρα ένα
μαγικό μέρος. Ένας χωματόδρομος φτάνει ως το καταφύγιο, συνήθως
προσβάσιμος τις εποχές χωρίς πολλή βροχή ή χιόνι.
Τα καταφύγια των Βαρδουσίων είναι σε γυμνό
πεδίο, τριγυρισμένα από την κάθετη αγριάδα
του ορεινού τοπίου....