Ochrona Oznaczeń Geograficznych W Polsce

Katarzyna Kłodnicka, Dziennikarstwo i komunikacja społeczna, III rok
Ochrona oznaczeń geograficznych w Polsce – wybrane zagadnienia

W zakresie ochrony oznaczeń geograficznych obowiązują w Polsce dwa reżimy prawne – krajowy i wspólnotowy. Reżim krajowy dotyczy oznaczeń towarów innych niż produkty rolne i środki spożywcze oraz oznaczeń napojów spirytusowych. Reżim wspólnotowy odnosi siędo oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych,
z wyłączeniem win i napojów spirytusowych.[1]
Ustawa prawo własności przemysłowej (p.w.p.) definiuje oznaczenia geograficzne jako oznaczenia słowne odnoszące się bezpośrednio lub pośrednio do nazwy miejsca, miejscowości, regionu lub kraju (teren), które identyfikują towar jako pochodzący z tego terenu, jeżeli określona jakość, dobra opinia lubinne cechy towaru są przypisywane przede wszystkim pochodzeniu geograficznemu tego towaru[2]. W związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej, z ochrony p.w.p. wyłączono produkty rolne i środki spożywcze, a ustawa
z 18 października 2006 r. przejęła ochronę oznaczeń napojów spirytusowych. Przepisy p.w.p. dotyczą więc wyłącznie ochrony oznaczeń geograficznych produktów przemysłowych. Jak zauważaI. Barańczyk, związek cech, renomy, czy jakości wyrobów nieżywnościowych
z pochodzeniem geograficznym nie jest jasny.[3] Proces wytwarzania towarów przemysłowych jest coraz częściej rozłożony na kilka regionów, a nawet krajów i nie jest oczywiste, który
z etapów produkcji jest decydujący dla przypisania towarowi konkretnego pochodzenia. Próbą dookreślenia tego problemu są ust. 2 i 3 art. 175p.w.p., jednak I. Barańczyk
i E. Nowińska[4] uważają, że stylistyka tego przepisu utrudnia jego jednoznaczną interpretację. Ponadto E. Całka[5], powołując się na stanowisko R. Skubisza[6] wyraża opinię, że sens utrzymywania ochrony oznaczeń geograficznych, uregulowanej w przepisach p.w.p. jest wątpliwy. Podkreśla, że wystarczającą ochronę zapewniają przepisy art. 8 i 9 ustawy
o zwalczaniunieuczciwej konkurencji. Opinie o bezużyteczności ochrony oznaczeń geograficznych w przepisach p.w.p. wydaje się potwierdzać fakt, że do chwili obecnej
w Urzędzie Patentowym RP nie zarejestrowano żadnego oznaczenia geograficznego produktu przemysłowego.[7] W związku z tym przepisy p.w.p. nie będą szerzej analizowane w niniejszej pracy.
Ochrona oznaczenia geograficznego napoju spirytusowego jestrealizowana na poziomie krajowym – na podstawie Ustawy z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (u.w.n.s.r.) – oraz wspólnotowym – na podstawie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r.
Oznaczeniem geograficznym napoju spirytusowego jest, wedługart.13 u.w.n.s.r., nazwa odnosząca się do nazwy miejsca, miejscowości, regionu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub, w wyjątkowych przypadkach, do całego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która identyfikuje napój spirytusowy jako pochodzący z tego miejsca, miejscowości, regionu lub terytorium[8]. Ochrona oznaczenia geograficznego produktu powstaje z dniem wpisania na jawną krajową listęchronionych oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych, prowadzoną przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych. Warunkiem wpisania na tę listę jest decydujący udział obszaru, do którego nawiązuje nazwa produktu w nadaniu temu produktowi jego właściwości i cech charakterystycznych, związanych z oddziaływaniem czynników naturalnych lub ludzkich. Ponadto wszystkie etapy produkcji, w trakciektórych napój spirytusowy uzyskuje swoje cechy charakterystyczne i ostateczne właściwości, mają się odbywać w miejscu, miejscowości, regionie lub na terytorium, do którego nawiązuje jego nazwa. Ustawa przewiduje również możliwość ochrony dla nazw, które pomimo swojego geograficznego charakteru niedosłownie odpowiadają miejscu, miejscowości, regionowi lub terytorium, z którego pochodzi napój...