A expedición do Pacífico

 A EXPEDICIÓN DO PACÍFICO

Capítulo 1:
Emilia Goianes, de doce anos, se agochase nun moble dun camarote do barco para poder ir na expedición do Pacífico.O seu irmán Andrés tamén viaxa. A viaxe dura tres largos anos. Unha noite non tiña solo e decidiu ir ao camarote do seu irmán para beber auga, colleu un libro de Darwin que era seu pero que os seus pais lle tiñan prohibido, e comezouno aler, pero aburriuse e quedou durmida. Andrés descubriuna e quería levala a Cádiz coa súa familia, pero Emilia conseguiu convencelo para quedarse. Tiña que parecerse a un home, a si que cortou o longo cabelo rizo castaño que tiña. Chegan ás illas Canarias para comunicarlle a dor Arguijo, xefe da expeción, que Andrés atopara a súa irmá (agora chamada Marcos) agochada nun camarote. Convencerono eAndrés fixose cargo da súa irmá.

Capítulo 2:
Describense ós personaxes.
-Roberto de Arguijo: Farmacéutico e capitán retirado, era o presidente da expedición.
- Aurelio Buiza: Doctor en mediciña, encargado da antropología e o estudo das civilizacions das indias americanas
-Diego Vargas: Era un experto botánico, a súa misión era elaborar un herbario. Para iso tiña preparadas máis de catrocentasplantas de Tenerife.
-Andrés Goianes: A súa especialidade son os réptiles , pero na expedición traballaba cos vertebrados. Interesabanlle moito os fósiles.
-Alfredo Quijano: Doctor en mediciña, era o responsable da naturalización dos animais, facía de taxidermista.
-Xosé Reimunde: Fotógrafo e debuxante da viaxe.
-Tomás: Xefe carpinteiro.
-Ignasi Ros: profesor.
A viaxe realizouse para melloraras relacións cos países de América e as antigas colonias españolas. Na expedición usáronse tres navíos: Resolución, Atrevida e Descuberta. Chegaron a Cabo Verde. Despóis de só tres días alí ían cara Brasil. No arquipélago visitaron Fogo e Sao Tiago, cunha pequena embarcación que lles proporcionara o cónsul español de Sao Vicente. O que máis lle chamara a atención a Emilia era a xente negra e ungran pico de máis de 3000 metros formado por unha erupción volcánica de hay vinte anos en Fogo. Neste mesmo lugar Buiza foi picado por un alacrán de picadura casi mortal, pero Ros curouno e salvoulle a vida.



Capítulo 3:
A tripulación reúnese con Arguijo. Comunica que está prohibído sentar en cuberta, porque están preparando material. A nena decátase de que se aproxima un unha tormentapolo vento, a cor do ceo e o movemento da auga. Todo se cubriu de brétema. Finalmente a rapaza desprendeuse da euxarcia pola vigorosa acudida e caeu a rebolos pola cuberta, esvarando cara á popa no medio da auga, pero Diego abalanzouse e sobre ela para evitar que caera ó mar. A tormenta cousou graves desastres no barco, persoas prederon o coñecemento, outras recibiron golpes…

Capítulo 4:
Atripulación quedou maravillada pola cantidade de cousas que viron na selva tropical, pero non pudieron tomar notas do que viran. Reimundo non daba abasto para facer os debuxos e as fotografías, nin Diego para recoller plantas para o seu herbario, tampouco Andrés para prestar atención a tantos animais, nin Arguijo. Marcos traballaba cos insectos. Ros atopou unha serie de formigas de máis de 20quilómetros en fila, devoraban incluso macacos. A tripulación durmía en amacas na selva, pero logo pasaron a facelo en casa dun marqués millonario, pero estaban incomodadas pola mala hixiene. Decidiron acortar a súa estancia en Brasil, en vez de dúas semanas pasarían unha. Pero finalmente acordaron marchar ó día seguinte por un incidente co marqués. Marcos coñeceu ao escritor e profesor Fritz Müller, elescribira a publicación titulada “por Darwin”. Andrés, Diego e Marcos entraron nunha almoeda, Diego mercou un tienteiro, e envolveronllo. Pareceulle tan bonito que volveron á tenda e colleron sete máis, quedaron con dous cada un e déronlle duas a Müller. Puxeronse rumbo ó Pacífico.

Capítulo 5:
Deixaron Río de Xaneiro en decembro de 1869, e dirixironse ó sur. No 10 de xaneiro de 1870 partiron...