A poesía das irmandades da fala. caracterísiticas, autores e obras representativas
Páginas: 6 (1270 palabras)
Publicado: 28 de enero de 2012
A POESÍA DAS IRMANDADES DA FALA
En 1916 xorden na Coruña as Irmandades da Fala, que axiña se estenden por toda Galicia. O seu obxectivo máis inmediato é a defensa do idioma galego para recuperar a cultura. No 1918 decláranse nacionalistas, mais no 1922 escindiranse nunha liña política e outra cultural, arredor desta nacerá a revista Nós. Na poesía a entrada do sec. XX non supuxo un cambiono panorama literario galego senón que continuaron as liñas iniciadas no Rexurdimento.
O período que vai entre 1916-1936 vive o desenvolvemento de diferentes grupos que a pesar das súas diferenzas temático-estilísticas, coinciden na sua procedencia: todas elas teñen o seu cimento no ambiente cultural que se xerou coa fundación das Irmandades.
O papel da literatura foi un elemento decisivo naidentidade nacional. A obra dos considerados grandes Mestres do XIX como son Rosalía, Curros e Pondal aparecía como exemplo a seguir. As mentes máis lúcidas do movemento irmandiño tamén consideraron a necesitade dunha renovación das letras galegas, algo vital para estar a altura dos novos tempos.
Antón Villar Ponte ou Vicente Risco teorizaron o afán por producir unha literatura ‘A altura dostempos’, textos que incorporasen as novidades chegadas desde Europa e que demostrasen que a literatura galega merecía acadar un posto no concertó das nacións. Pódese dicir que que se estaba a propiciar a procura dunha verdadeira estética nacional.
As xeracións que marcaron a lirica galega entre 1900 e 1936 son:
• Xeración das Irmandades.
• Xeración Nós
• Xeración da VangardaIRMANDADES DA FALA:
Xurdiu en 1916 promovido por Antón Villar Ponte. O seu obxetivo era reivindicar a lingua e a cultura en Galicia.
Os seus principais obxetivos eran: A cooficialidade lingüística entre galego e castelán. A Ampla autonomía que resolvese os problemas económicos e sociais do país. Fomentar a cultura propia de Galicia e o ingreso das nacionalidades da Liga das Nacións efederalismo con Portugal.
O traballo cultural desta Xeración orientouse en traballar a prol do emprego da lingua galega nos diferentes ámbitos da vida pública, promover a narrativa breve e de carácter popular e os estudios lingüísticos sobre o galego
• Ramón Cabanillas (Cambados 3 xuño 1876 – 9 novembro 1959) idolatrado polas xentes das Irmandades, foi considerado o poeta nacional deGalicia. A súa obra manifesta os intereses temático-estilísticos do nacionalismo irmandiño. Ramón Cabanillas estudou no seminario de Compostela. A os 34 anos marchou para a Habana e comeza a colaborar coa prensa galega. En 1913 publica No desterro e de seguido Vento Mareiro. En 1913 retorna a Galicia, colabora coas Irmandades da Fala e escribe no periódico A nosa Terra. En 1917 publica Da terraasoballada.
Cinco anos despois ingresa na Real Academia Galega e en 1929 ingresa na Real Academia Española. En 1926 publica Na noite estrelecida, en 1927 A rosa de cen follas. A súa última obra foi Samos. Cabanillas tamen publicou pezas de teatro, das que cabe nombrar: A man de Santiña (1921) e o Mariscal (1926).
Cabanillas é un poeta que se caracteriza pola variedade de rexistros temáticos emesmo pola capacidad de traballar en diferentes dirección estilísticas. Na obra de Cabanillas destacanse cinco eixes temáticos esenciais: textos de denuncia social e significación cívica, predomina o lirismo sentimental e intimista, textos de carácter costumista, presenza de motivos novecentistas e composicións de carácter patriótico ondea brollan os ideais atlántico-cristiáns.
Xeración Nós:Foi un coñecido grupo de escritores que en 1920 fundaron a revista do mesmo nome, e que eles mesmos rexeron ata 1936. Esta xeración otorgou á cultura galega unha altura intelectual que non tivera ata entón. Esta xeración estará condicionada polas transformacións que se producirón na sociedade galega.
Foi tal a importancia da revista no campo das letras galegas que o seu mesmo título serviría...
En 1916 xorden na Coruña as Irmandades da Fala, que axiña se estenden por toda Galicia. O seu obxectivo máis inmediato é a defensa do idioma galego para recuperar a cultura. No 1918 decláranse nacionalistas, mais no 1922 escindiranse nunha liña política e outra cultural, arredor desta nacerá a revista Nós. Na poesía a entrada do sec. XX non supuxo un cambiono panorama literario galego senón que continuaron as liñas iniciadas no Rexurdimento.
O período que vai entre 1916-1936 vive o desenvolvemento de diferentes grupos que a pesar das súas diferenzas temático-estilísticas, coinciden na sua procedencia: todas elas teñen o seu cimento no ambiente cultural que se xerou coa fundación das Irmandades.
O papel da literatura foi un elemento decisivo naidentidade nacional. A obra dos considerados grandes Mestres do XIX como son Rosalía, Curros e Pondal aparecía como exemplo a seguir. As mentes máis lúcidas do movemento irmandiño tamén consideraron a necesitade dunha renovación das letras galegas, algo vital para estar a altura dos novos tempos.
Antón Villar Ponte ou Vicente Risco teorizaron o afán por producir unha literatura ‘A altura dostempos’, textos que incorporasen as novidades chegadas desde Europa e que demostrasen que a literatura galega merecía acadar un posto no concertó das nacións. Pódese dicir que que se estaba a propiciar a procura dunha verdadeira estética nacional.
As xeracións que marcaron a lirica galega entre 1900 e 1936 son:
• Xeración das Irmandades.
• Xeración Nós
• Xeración da VangardaIRMANDADES DA FALA:
Xurdiu en 1916 promovido por Antón Villar Ponte. O seu obxetivo era reivindicar a lingua e a cultura en Galicia.
Os seus principais obxetivos eran: A cooficialidade lingüística entre galego e castelán. A Ampla autonomía que resolvese os problemas económicos e sociais do país. Fomentar a cultura propia de Galicia e o ingreso das nacionalidades da Liga das Nacións efederalismo con Portugal.
O traballo cultural desta Xeración orientouse en traballar a prol do emprego da lingua galega nos diferentes ámbitos da vida pública, promover a narrativa breve e de carácter popular e os estudios lingüísticos sobre o galego
• Ramón Cabanillas (Cambados 3 xuño 1876 – 9 novembro 1959) idolatrado polas xentes das Irmandades, foi considerado o poeta nacional deGalicia. A súa obra manifesta os intereses temático-estilísticos do nacionalismo irmandiño. Ramón Cabanillas estudou no seminario de Compostela. A os 34 anos marchou para a Habana e comeza a colaborar coa prensa galega. En 1913 publica No desterro e de seguido Vento Mareiro. En 1913 retorna a Galicia, colabora coas Irmandades da Fala e escribe no periódico A nosa Terra. En 1917 publica Da terraasoballada.
Cinco anos despois ingresa na Real Academia Galega e en 1929 ingresa na Real Academia Española. En 1926 publica Na noite estrelecida, en 1927 A rosa de cen follas. A súa última obra foi Samos. Cabanillas tamen publicou pezas de teatro, das que cabe nombrar: A man de Santiña (1921) e o Mariscal (1926).
Cabanillas é un poeta que se caracteriza pola variedade de rexistros temáticos emesmo pola capacidad de traballar en diferentes dirección estilísticas. Na obra de Cabanillas destacanse cinco eixes temáticos esenciais: textos de denuncia social e significación cívica, predomina o lirismo sentimental e intimista, textos de carácter costumista, presenza de motivos novecentistas e composicións de carácter patriótico ondea brollan os ideais atlántico-cristiáns.
Xeración Nós:Foi un coñecido grupo de escritores que en 1920 fundaron a revista do mesmo nome, e que eles mesmos rexeron ata 1936. Esta xeración otorgou á cultura galega unha altura intelectual que non tivera ata entón. Esta xeración estará condicionada polas transformacións que se producirón na sociedade galega.
Foi tal a importancia da revista no campo das letras galegas que o seu mesmo título serviría...
Leer documento completo
Regístrate para leer el documento completo.