As Revoltas Irmandiñas

No s.XV, moita xente de Galiza vivía no campo. Pero tamén había xente que vivía nos burgos (vilas e cidades) e exercían un oficio: xastres, modistas, taberneiras, barberos... Eran os burgueses e asburguesas. Normalmente tiñan tamén unha hortiña nas aforas da vila. Así, entre os cartos que sacaban co oficio, e os alimentos que obtiñan da horta, ían vivindo.
Ademáis de labrigos, comerciantes eartesán, había tamén en Galiza, como noutros sitios, señores feudais. Os señores feudais eran propietarios da maior parte da terra, e prestánballa aos labregos para cultivar, a cambio dunha parte dacolleita. Nas ciudades galegas, os grandes señores eran os bispos, que cobraban impostos ás persoas que exercían un oficio.
Desde había xa tempo, o clima era malo e as colleitas moi cativas, así quea xente pasaba moita fame. Mesmo a había que morría de fame. Ademais, esa foi a época da Peste Negra, unha enfermidade contaxiosa que causou a morte da terceira parte da poboación galega.
Ademáisda miseria e de peste, a xente tiña que aturar os asaltos dos ladróns dos camiños e das bandas de malfeitores. Estas bandas estaban moitas veces amparadas polos propios nobres, que lles daban acubilonos seus castelos a cambio dunha parte do botín.
A xente acabou por fartarse da situación, e tanto labregos e labregas como as persoas que se dedicaban ao comercio e á artesanía, organizáronse enasociacións para loitar contra eses abusos. Esas asociación chamáronse Irmandades, e nelas debatían sobre como loitar contra a opresión. En cada vila había a súa Irmandade, e cada unha tiña un procuradorque a representaba na Xunta de Irmandades.
As persoas que facían parte das Irmandades chamábanse irmandiños. Os xefes militares das Irmandades eran os cuadrilleiros e o alcalde. Estes xefes e xefaslevaban un bastón adornado que se chamaba vara da xustiza. Cada persoa que formaba parte da Irmandade tiña que pagar unha cota para axudar a comprar as cousas necesarias: armas, escudos, lanzas,...