Aristoteles

ETIKA LANA

Ni pertsonalki Aristotelesen etikarekin ados nago aspektu gehienetan honek esaten duen bezala helburu batzuk lortzeko eta bakoitzaren ongizatea bilatzeko jaiotzen garelako.
Baina,nire iritziz, ongirik gorenena ez da zoriona, baizik eta perfekzioa. Ez dago perfekzio egoera bat hobetzeko modurik eta beraz ongizaterik gorenena kontsideratu beharko litzateke. Adibidez; pertsona batiloteria tokatu zaio, orain lehen baino askoz ere diru gehiago dauka eta noski, zoriona lortu du. Baina ume batek ere lor dezake zoriona goxoki bat aurkitzean, edo errinozeronte bat bere eremuaberreskuratzen duenean, orduan hau ere zoriontsua da.
Aristotelesen ustez den ongizaterik goreneko hori egun guztietan suertatzen den gertaera kotidiano huts bat baino ez da. Ondorioz zoriontsua izatea ezda inolaz ere alderagarria perfektoa izatearekin. Baina arazoa da perfekzio egoerarik ez denez existitzen ez dela inoiz egongo inor erabateko ongizate gorenik eskuratuko duenik.
Bestalde, gukanimalia arrazionalak bezala, perfekzio egoera batera behintzat hurbiltzeko gaitasun intelektual gehiago ditugu; arrazoia, zuhurtasuna edo irrika bezalakoak, eta beraz gure bidean jartzen diren arazoeiaurre egiteko tresna gehiago ditugu. Baina gainontzeko animaliak baino arrazionalagoak izateak ez du esan nahi adibidez, tximinoen bidea gurea baino maldatsuagoa izango denik zorion goren bat lortzeko.Inolaz ere. Edozein animalik, inurrietatik baleetara, guk inoiz lor genezakeen zorionik gorenena eskuratzeko gai dira, eta horretan arrazionaltasuna ez du inongo zerikusirik.
Espezie bakoitzakongizaterik gorenena lortzeko bide ezberdinak ditu. Bakoitzak bere kapazitate intelektualari egokiturik dauden arazoei aurre egiten dute eta honela norbanakoak zorion gorenena lortzeko bide ezberdinakizango ditu baina zailtasun berdinekin guztiak.
Zergatik esaten dugu hau ona dela eta bestea ez?
Hezkuntzarengatik. Jasotzen dugun hezkuntza guregan gehien eragiten duen faktorea da. Pertsona bati...