Diario

EVOLUCIÓN E SITUACIÓN ACTUAL DA ATENCIÓN A INFANCIA

Evolución histórica da atención á infancia:

A sociedade non consideraba que os cativos tivesen necesidades especiales ou diferentes as persoas adultas.
Para entender a evolución e o cambio na educación infantil, hay que coñecer a súa historia que se remonta ó mundo clásico e ver que institucións se ocuparon dos cativos.

Atenas:Escolas para os fillos de cidadáns libres, onde aprendían ciencias e artes. Ata os 7 anos edúcanos na cosa coa nai, o pai non exerce influencia.Importante o xogo. O Estado respectou o dereito da familia á educación esperitual dos fillos.

Esparta: Os cativos considerados aptos ( para o exército) quedaban coa familia ata os 7 anos. Despois pasaban a depender da polis e comenzaba a educaciónobrigatoria para ambos sexos e a súa formación quedaba superditada ás necesidades da patria. Os cativos considerados débiles eran sacrificados.

Roma: Os cativos eran educados na familia e o pai era o responsable axudado pola nai. Dende pequenos acudían ás asambleas cos pais.

Idade Media: Os nenos eran propiedade do pai, eran obxectos cos que negociar, intercambiar ou vender. A partirdos 7 anos facían vida de adulto. Avanzada a Idade Media empezouse a ter en consideración a infancia e aparecen aprendizaxes de oficios nas escolas para os fillos de nobres e primeiros burqueses.

Séculos XVI, XVII e XVIII : Co renacemento aparece maior atención á infancia. Aparecen as primeiras escolas organizadas onde asisten nenos de clases acomodadas. Coa Ilustración e Revolución Francesaaumenta aumenta a preocupación pola infancia así como polos dereitos cidadás.

Século XIX: Coa Revolución Industrial aparece a explotación infantil no ámbito laboral. A partir de este momento comenzan as primeiras LEIS e protección de menosres. Aukmenta o número de escolas para un maior número de cativos, o que provoca un aior estudo e coñecemento da infancia e as súas necesidades.Século XX: Despois da Guerra Mundial, a sociedade internacional estableceu a declaración de Xenebra para protexer a infancia ( pois quedaron moitos cativos sen protección). A declaración dos dereitos do neno (1959 Nacións Unidas ) pasou en 1989 a ser unha convención con maior compromiso dos países.

Evolución histórica en España:

En España atopamos varios feitos históricos con respecto áeducación infantil:

Pablo Montesinos: Creou a primeira “escola normal de párvulos” (1838). É considerado como un dos primeiros pedagogos españois.
Obxectivo: Formación de mestres parvulistas, tivo influencia na mellora da educación feminina e no desenvolvemento dos xardíns de infancia.

Ley Moyano: Considérase a primeira lei educativa que aparece en España, é o primeiro intento deelaboración dun sistema educativo público en España. Elemental e superior, sendo a elemental obrigatoria e gratuita. Potencia a creación de escolas elementais . Favorece o nivel de formación dos mestres e a sua estabilidade, asignándolles retribucións a cargo do Estado. Redactou normas para elaborar libros escolares.


Institución libre de Enseñanza: O seu fundador foi Giner de los Ríos, en1882 inagura os centros de educación de párvulos. As ideas principais son as seguintes: Educación activa e integral, escola única, Coeducación e aconfesionalidade da educación. Os seus principios son os seguintes: Valor do xogo e da actividade dos nenos, ensino comunicativo e no memorístico,que pensen por eles mesmos, Proposta de trabajos e actividades útiles para a vida, planificación daspropostas que van a realizar os cativos por parte do persoal educador.

Escuelas de l Ave María: Creada polo padre Manjón (1879), son a primeiras escolas ao aire libre.
Os seus principios son o respecto pola actividade natural dos rapaces, xogo, alegría, balbordo, riso saúde e a inocencia, así como pola vida natural, o ensino ó aire libre e no campo e a valoración dos espazos libres , alegres...