Eduardo Pondal

O poeta galego Eduardo María González-Pondal e Abente, coñecido simplemente como Eduardo Pondal, naceu o 8 de febreiro de 1835 no seo dunha numerosa familia de orixe fidalga.
A súa formaciónacadémica dividiuse entre as clases impartidas por un parente clérigo que lle ensinou gramática e a súa asistencia a unha institución deSantiago de Compostela, onde cursou o Bacharelato de Filosofía. Tempodespois, este mozo que frecuentou os faladoiros do "Liceo San Agustín", seguiu a carreira de Medicina e, tras recibirse, se incorporou como médico á Armada, na base de Ferrol. Pondal foi, ademais, quenorganizou xunto ao poeta Aurelio Aguirre el"Banquete de Conxo", unha iniciativa que tivo lugar o 2 de marzo de 1856 no Bosque de Conxo. Durante esa xornada que uniu de forma fraternal a obreiros eestudantes, o autor leu en castelán o poema "Brinde", referido á igualdade dos homes.
Xa afastado de forma definitiva das tarefas como profesional da salud,Pondal comezou a concorrer ao faladoiro "CovaCéltica", encontro que se desenvolvía na libraría de Carré e tiña entre os seus asistentes a Manuel Murguía e Manuel Lugrís Freire, entre outros escritores. O seu primeiro poema, escrito en galego etitulado "O canto dun Brigante", aparecería en 1861 en"Álbum da Caridade". "Rumores dos piñeiros" (obra publicada en 1877 que reunía unha colección de 21 poemas) é outro dos títulos que forma parte daprodución literaria deste poeta que escribiu tanto en galego como en castelán e que deixou unha gran parte de traballos inéditos, entre os que se destaca o poemario " Os Eoas", un canto épico aodescubrimento de América.
Eduardo Pondal faleceu nun hotel da coruña en 1917 e o seu corpo foi enterrado no cemiterio de San Amaro. Tras a súa morte, foron varios os músicos e bandas galegas queutilizaron os seus poemas como letra.










Un anaco dun poema de Eduardo Pondal:



Campana de Anllóns


«E tí, campana d' Anllons,
Que...