Lengua Gallega

Traballo de galego



Mitoloxía



Óscar Rial Salgueiro 4ºC

ÍNDICE
Os Druídas…………………………………………… 3-4

Os Silfos…………………………………………………5-6

A Mandrágora…………………………………………7-8

Os Dolmens……………………………………………….9

Ossian…………………………………………………………10

As Lumias……………………………………………………11











Os druidas
Os druídas foron membros da clase sacerdotal de Gran Bretaña, Irlanda, A Galia(Francia), e posiblemente outras partes da Europa Céltica e a Galacia durante a Idade de Ferro, e incluso antes. Non hai rexistros escritos polos propios druídas e a única evidencia da que se dispón son descricións breves realizadas por gregos e romanos e varios autores e artistas dispersos así como tamén algunhas historias creadas posteriormente, no Medievo, por escritores irlandeses. Téñenseprobas arqueolóxicas das prácticas relixiosas da Idade de Ferro, pero ningún artefacto ou imaxe desenterrado se pode asociar sen dúbida algunha cos antigos druídas. Varios temas recorrentes sobre os druídas se presentan en gran número de rexistros grecorromanos, incluíndo os sacrificios humanos a súa crenza na encarnación e o seu alto estatus social nos pobos galos. Nada se sabe aínda sobre os súasprácticas de culto excepto pola descrición de Plinio o Vello do ritual do carballo e o mórdago.
"Tras preparar os sacrificios e os banquetes baixo os árbores traen dos touros brancos cuxos cornos estaban vendados. Na súa túnica branca, un druída sube o árbore pra cortar o mórdago coa seu fouciño de ouro, outros vestidos da mesma maneira recíbeno. Despois matan os animais de sacrificio e rezanpara que o deus lles recompense esta ofrenda cos seus dotes".

Non sabemos nada con certeza exacta sobre o druída polo que aínda que existiron si dúbida algunha, son case como figuras lendarias. Sen embargo, as fontes referidas por escritores antigos e do medievo poden dar unha idea aproximada de cómo desempeñan a súa labor relixiosa.
Unhas das poucas cuestións nas que coinciden as fontesgrecorromanas e medievais e a importancia social dos druídas.
Foi Pomponio Mela o primeiro escritor que manifestou que a ensinanza dos druídas era secreta, e que era levada a cabo en covas e bosques. A tradición dos druídas consistía en aprender de memoria unha gran cantidade de versos, e hai autores que din que a memorización de todo iso podía levar máis de vinte anos.












Ossilfos
O Silfo é un tipo de Trasgo ou gnomo que provén da mitoloxía Xermana.
Os habitantes do cuarto éter (o más fino e elevado de todos) denomínase silfos, ou espírits do aire. Tamén se coñecen co nome de cabaleiros da noite, os nacidos do vento, os ánxos da tempestade, os Devas do aire, os nacidos da mente,  con outras variadas denominacións. Os antigos crían que moraban nas nubes.
Estacriatura habita en covas de bosques moi encerrados xa que a luz do sol failles dano.

Crese que os silfos son as criaturas máis sabias da Terra xa que a súa memoria comprende antes da creación do mundo. Tamén que son espíritos elementais puros, atribúelleses o aire, a os gnomos a terra, as nereidas a auga, e as salamántigas o fogo. Dícese que os Silfos tras vivir 10.000 milenios cambian a súa cor decabelos a branco pois a sabedoría das eras consume o cor de pelo negro da xuventude.

Poden viaxar a grandes velocidades sen problema, aínda que tras xacer con un humano, o seu poder de voar desaparece e convértense en humanos. A diferenza dos elfos non posen lingua falada ni escrita se non o poder do pensamento.

Os Silfos non teñen a visión melancólica dos demais seres inmortais (exceptuandofadas e dragóns) que eran fillos dos mesmos seres do ceo e a luz.
Os silfos son indiferentes cos elfos como os elfos cos homes, ao considerar aburridas e sen importancia as teorías dos elfos sobre o apego a o inmutable. Os Silfos en cambio consideran ao progreso como algo ao debe deixarse proseguir no seu camiño. Na mitoloxía Rusa chámaselles Gremlins son criaturas endiañadas que fan maldades e...