Traballo Gallego Conjunto Definitibo

DOS ARQUIVOS DE TRASNO de RAFAEL DIESTE

CUESTIÓNS XERAIS.
1. Pequena semblanza do autor, situación da obra na época e no contesto literario ao que pertence.
-Rafael Francisco Antonio Olegario Dieste Gonçalves, nacido en Rianxo o 29 de xaneiro de 1899 e faleceu en Santiago de Compostela o 15 de outubro de 1981, foi un escritor galego que pertenceu á chamada Xeración de 1925. Cos seus contos epezas de teatro, entre as que destacan A fiestra Valdeira e Dos arquivos do Trasno, tentou modernizar o sistema literario galego afastándoo do ruralismo. A Rafael Dieste atribúeselle en boa parte a creación do denominado Teatro Nacional Galego.
Pertencía á xeración do 27 na literatura española, e 25 na Galega. Cos seus contos e pezas de teatro, entre as que A Fiestra valdeira e Dous Arquivos doTrasno, intentou modernizar o sistema literario galego lonxe da ruralidade.
Fillo pequeno de emigrantes galego e brasileira e con 15 anos matriculado na Escola Normal de Santiago de Compostela, pero interrompeu os seus estudos para viaxar a México, onde o seu irmán vivía. Ao voltar a Rianxo (A Coruña) comezou a súa relación coa literatura da man de Manuel Antonio.
Entre 1921 e 1923, tiña que facer oservizo militar na guerra en Marrocos. Ao voltar a Galicia, terminou a carreira de Xornalismo e colaborou en varios xornais de Vigo (Pontevedra) e Faro de Vigo, Galicia e da cidade galega. En 1926, el coleccionou oito historias xa publicadas en dous Arquivos do Trasno e lelo entrou en 1927, no Seminario de Estudos Galegos. Ese mesmo ano e ata 1928 estaba en Londres co seu irmán Eduardo Dieste foiCónsul Xeral de Uruguai na cidade.
Dieste composta por unha nova xeración que loitaba entre a dedicación á causa de Galicia e do desexo dun triunfo persoal máis amplo nas cartas españolas. Entón, en 1932, mudouse para Madrid, a fin de comezar a súa carreira como escritor. Entre a súa colaboración activa coas Misións Educativas, levou irixíu o Teatro Guiñol para as Misións Pedagóxicas, para o queescribiu bastantes farsas, como Viaje y fin de don Frontán (Farsa trágica), en 1930 ; Farsa infantil, La fiera risueña y Curiosa muerte burlada (1933), Simbiosis (1934), Quebranto de doña Luparia y otras farsas (1934). Son de carácter traxicómico, esperpéntico e grotesco. En 1933 encabezou a misión que visitou Galicia.
O levantamento de 18 de xullo de 1936 o sorprendeu a traballar en MisiónsPedagóxicas. Durante a Guerra Civil, formou parte da Alianza de Intelectuais Antifascistas, sendo director do Teatro de Madrid español e dirixir o grupo de teatro "Nova Escena", saíu da súa sección de teatro e de ser un dos líderes da revista literaria El Mono Azul editado pola Alianza. Foi nomeado director do Teatro Español formación dunha empresa cos axentes no paro. Contribuíu á revista Nova Galicia edirixido por Antonio Sánchez Barbudo Revista El combatiente del Este (1938) e foi membro do consello de Tempo España. Escribiu obras de circunstancias, como ao amencer, dun acto co que estreou Rafael Alberti e María Teresa León "Nueva escena" no Teatro Español, e o relato maravilloso (1937), con base na sección aperitivo Cervantes, onde eles só poden ver as aventuras e figuras do retablo "aquelesque non son tocados marxismo, o sindicalismo, o anarquismo e outras pragas."
El seguiu o retiro Republicano para Valencia e Barcelona, e foi para o exilio en 1939.
Despois de breves estancias en Francia, Holanda e Uruguai, Estableceuse en Bos Aires, onde traballou como director literario en Editorial Atlantida. En 1948, el viaxou por Europa como comisario do Museo Nacional de Belas Artes enMontevideo, e aceptou un posto como lector en Lingua Española e Literatura na Universidade de Cambridge ata 1952, a ser seguido por outro estadio no Instituto Tecnolóxico de Estudos Superiores de Monterrey . En 1954 volveu a Bos Aires e a editorial Atlantida, que apareceu a versión final dun valdeira Fiestra (1958), que revisou a 1927.
En 1961 voltou ao Rianxo (A Coruña), e un ano máis tarde...