veleno tinto

Contexto histórico[editar | editar a fonte]
Inverno de 1319. Berenguel de Landoria, nomeado arcebispo de Santiago de Compostela polo Papa Xoán XXII, convocou un sínodo en Noia con nobres ecomerciantes. A el acoden Rui Soga de Lobeira (o nobre anfitrión), Pedro Ordóñez, señor do castelo de Vimianzo, e comerciantes de Noia e Compostela.

Parte da nobreza galega é contraria a que Santiago deCompostela siga baixo xurisdición do arcebispo, sendo partidarios de que pase a ser un reguengo baixo o mando do rei de Castela (nese momento, baixo a rexencia de María de Molina). Entre estes nobresestaba Alonso Suárez de Deza, partidario da imposición dun bispo galego manexable pola nobreza.

Trama[editar | editar a fonte]
Aviso: Esta sección pode revelar detalles da trama e/ou do argumento.Neste contexto histórico, aparece a figura ficticia de Frei Samuel, frade do mosteiro de Toxos Outos. É convidado polo arcebispo, dado que o axudou nunha aventura anterior. De camiño a Noia atópase conPedro Ordóñez e a súa corte. O nobre chega de Vimianzo acompañado da súa filla Sabela, o seu futuro xenro Gonzalo (un nobre vido a menos, que busca a súa fortuna), Petra (ama de Sabela) e unssoldados. Con todos eles chega ao castelo de Noia.

Falando co nobre, frei Samuel vai coñecendo todo o conflito arredor da elección do arcebispo, e vai sabendo quen está a prol e quen está en contra do seunomeamento.

Tras unha airada discusión, Pedro Ordóñez retírase á súa habitación para repousar, debido ao seu mal estado de saúde. Pouco despois, un criado do castelo aparece morto, presuntamenteenvelenado cunha xerra de viño.

Entre o anfitrión, un criado de confianza e frei Samuel comeza a investigación para desenmascarar ao culpable. Nun principio pensan que o obxectivo da xerra era oarcebispo. Así, descobren que na casa de Dacosta, outro nobre de Noia, hai reunións de partidarios de depór ao arcebispo, e que alí acode un bufón de Rui Soga, con afán de medrar a outra corte máis...