Resumo

OS VELLOS NON DEBEN DE NAMORARSE - A. DANIEL R. CASTELAO
Prólogo:
É unha farsa na que se demostra que os vellos non deben de namorarse. Xogan o amor e a morte de 3 vellos imprudentes:
Ø O boticario Don Saturio , que non aturou a falcatruada de Lela e mátase con solimán da sua propia botica.
Ø O fidalgo Don Ramón , que por un bico de Micaela morre deitado no esterco.
Ø O vinculeiro Fuco , quepor casar con Pimpinela morrese de felicidade.
1º HISTORIA
Persoaxes :
O boticario: Vello namoradizo , que ten , ademais , a desgracia de chamarse Saturio.
Lela : moza requintada na sua propia malicia
O carabineiro : catador de lupadas , disposto a unha nova vida .
Os irmans do boticario :catro ánimas , do purgatiro , embrulladas en roupa negra.
A morte : o mais tiran de todos , disfrazado demedicante.
Mulleres : dez bocas con alferron.
Resumo:
Escena 1 :
O boticario e Lela falan na botica , e o boticario comeza a namorarse dela.
Escena 2 :
O boticario fala só e di o que sinte por Lela ,fala tamen de cando era novo e de que non se namorou por non abandonar a suas irmans , nese intre entran en escena 4 boticarios que cantan unha cancion acordandose dos anos mozos do boticario.
Escena 3:
A morte entra na botica e fala co boticario , pedindolle unha cura para a sua enfermidade , xa que esta namorada (a morte) e quere un remedio , ainda que sexa morrer , tamen lle aconsella o boticario que non se namore das mozas novas , que só queren os seus cartos .
Escena 4:
As irmans van para a novena e danlle consellos o boticario , como por exemplo que non deixe entrar o gato na casa.
Escena5 :
Lela e o seu comprometido , o carabineiro , están a falar da sua boda con unhas mulleres no parque , Lela di que sempre tivo moitos mozos nos que escoller , e que lle propuxera matrimonio un home moi rico .
As mulleres son unhas rexoubeiras , pero nunca falaron mal de Lela. Lela e o carabineiro marchan e aparece a morte . As señoras poñense a falar coa morte que esta disfrazado de medicante, e dinlle que no pobo se fala que cada vez que pasa él morre alguna persoa.
Escena 6 :
Falan o boticario e a morte , o boticario esta morrendo e dille a morte que chegou tarde , que se matou porque esta namorado , e que fixo unha pocima para morrer. A morte dixolle que xa o avisara antes de que non debia namorarse sendo vello de mozas novas.
Escena 7 :
É o enterro do boticario no que hai musicae as suas 4 irmans choran desconsoladas.

2º HISTORIA
Persoaxes:
Don Ramon: vella esponxa, embebida en viño tinto ;remarque de casta. É fidalgo.
Os pais de Don Ramón: retratos que viven e falan.
Micaela: rapaza parafuseira , de touciños duros.
O Portugués: balandro cazador de lebres corridas.
Rapaz: fillo de raposa.
Duas mascaras: choqueiros estrafalarios.
Mulleres: dez abrollos de picardia.
Dousespantillos e un sapo: misterios da noite orballada.
Resumo
Escena 1 :
Don Ramón esta na casa, falando en alto, él só da rapaza da que está namorado, di que por un bico dela regaloulle unha leira, Está sempre borracho. Ali na casa hai 2 retratos que falan, e son seus pais, éstes chamanlle mal fillo e din que é un ninguén por darlle a herdanza que lle deixaron a calquera muller por un bico.
DonRamón ameaza os pais con mandar os seus retratos para o faiado se non deixan de darlle a lata.
Chega a casa o rapáz que lle di a Don Ramón que ese dia non vaia a casa de Micaela porque a xente xa anda falando deles. Don Ramón metelle un berro a unha criada para que lle leve máis viño.
Escena 2 :
Don Ramón sae do pazo para dirixirse a casa de Micaela , ó sair atopase cun demo e unha porca que seestan pelexando. O demo preguntalle a Don Ramón que a onde vai , e a porca xa responde que Don Ramón vai ver a sua amada, Micaela , o demo insinúa que Don Ramón non se debe fiar da Micaela , pero a porca defendea. Entre toda esa discusión escoitanse as mulleres rindo as gargalladas.

Escena 3 :
estando Micaela na súa casa falando co seu amante, co que vai casar, sobre todos os cartos que lle van...