transición a la democracia

Despois da morte de Franco o 20 de novembro de 1975 o denominado Consello de Rexencia asumiu, de forma transitora, as función da Xefatura do Estado ata o 22, dacordo coas normas establecidas por él, fecha na que é proclamado rei ante eas Cortes e o Consello do Reino Juan Carlos I de Borbón. Comeza un período clave, chamado “a transición democrática”, que durará ata a plena consolidación dademocracia. A Transición Española é o período histórico durante o cal se leva a cabo o proceso polo que España deixa atrás o réxime dictatorial do xeneral Francisco Franco, pasando a rexirse por unha constitución que consagraba un Estado social e democrático de Dereito.
O Rei confirmou no seu posto ao Presidente do Goberno do réxime franquista, Arias Navarro. Non obstante, pronto se manifestaría adificultade de levar a cabo reformas políticas baixo o seu Goberno, o que produciría un distanciamento cada vez maior entre Arias Navarro e Juan Carlos I. Finalmente o Presidente do Goberno presentou a súa dimisión ao rei o día 1 de xullo de 1976. Arias Navarro sería sucedido no cargo por Adolfo Suárez, quen se encargaría de entablar as conversacións cos principais líderes dos diferentes partidospolíticos e forzas sociais, máis ou menos legais ou toleradas, de cara a instaurar un réxime democrático en España. Cando o rei nombra a Adolfo Suárez como presidente do Gobierno, que diu lugar á tranquilidade do búnker (inmovilización do réxime franquista) e o temor dos demócratas, considerouse un home do réxime franquista.
Na súa primeira presentación pública mostra claramente cal é a intención daCoroa, “acadar unha democracia moderna”, polo que pedimos a cooperación de todos os sectores da sociedade e esto implica que a partir de agora os gobernos do futuro deban ser” resultado da libre voluntade“dos españois. (Doc. 1)
Esta declaración dos plans para a democratización abre dúas vías posibles: a ruptura, que abogaba polas forzas da oposición, incluido o PCE, que consistía na formación dungoberno provisional no estilo do Pacto de San Sebastián, e reformador, que falou de chegar á democracia da reforma. Este último foi elexido, e por tanto a forma como o goberno de Suárez, durante xullo e agosto 76, adicado a un proxecto de Lei para a Reforma Política.
En septiembro a lei presentarase aos militares, que o aceptarán a pesar dalgunas dudas en canto a aceptar, a condición de que pPCE está excluido do proceso. Días despois a lei presentarase aos ciudadáns. En novembro as Cortes franquistas aprobaron a Lei de Reforma Política, que entre outras cuestión da soberanía do pobo e unha nova composición destas Cortes, que será bicameral e elegidos por sufraxio universal, pero el Rei pode nomear un grupo de senadores (Doc.2). Esta Corte votará o mesmo día da súa disolución, polo quese coñece o nome de Harakiri, o 15 de decembro celébrase un referéndum polo pobo que aprobou o proxecto de reforma política, cunha puntuación do 94% a favor do sí.
Así chega o ano 1977, que llevará a cabo moitos cambios no panorama político español: en febreiro prodúcese a legalización dos partidos políticos, coa excepción do PCE, e en marzo deslegalízase a central sindical e regulaméntase odereito de folga, en abril disolveuse o partido único do réximen de Franco, o Movemento Nacional e legalizase o PCE no día de repouso, despois de que Smith lle preguntara a Carrillo tres requisitos fundamentais para apaciguar aos militares. Estos foron: o respeto á monarquía, a bandeira e a unidade de España. En mayo, Adolfo Suárez fundiu a UCD (Unión de Centro Democrático), que representaba aopartido nas eleccións do 15 de xuño e cuxa campaña electoral (Doc.3 ), Smith reuniuse cunha serie de promesas feitas por él á realización da democracia (“volverlle a soberanía ao pobo,…normalizara nosa vida política … todas as familias políticas poden ter un lugar nas Cortes …), ao tempo que facía outras promesas para o desarrollo dunha constitución (“eu prometo … intentar elaborar unha constitución...